چه حرف ها که درونم نگفته می ماند/خوشا به حال شماها که شاعری بلدید

زن را خدا خلقت کرد تا مرد را ناکار کند. آدم می ماند که با این جانور ها چکار بکند! خوب و بد! نفرت به دل آدم می اندازند و... باز هم آدم بی آنها نمی تواند روزگار خودش را بگذراند. حتی اگر کنار دست تو نباشد، فکر و خیالشان، یادشان با تو است. حتی اگر در عمرت زنی را ندیده باشی ، باز هم به یک زن فکر می کنی. حتی اگر قدرت مردی نداشته باشی، باز هم به یک زن فکر می کنی. یک زن؛ یک زن! برای چی، ستار؟ یک رمزی در این کار باید باشد؟ برای این نیست که مرد، به تنهایی، یک نیمه است، یک لِنگ؟

کلیدر / محمود دولت آبادی