یه جاهایی خدا...خیلی قاطع...اراده و قدرت خودشو میخواد به رخ بنده هاش بکشه....
تو
سوره یوسف آیه24 وقتی که یوسف(ع) به درخواست زلیخا جواب رد میده....خدا
برای اینکه کسی فکر نکنه این یوسف بود که به درخواست جواب رد داد و یا
تقدیر الهی در این مورد نادیده گرفته بشه....با صراحت میگه که:
"آن زن باز در وصل او اصرار و اهتمام کرد و یوسف هم اگر
لطف خاص خدا و برهان روشن حق را ندیده بود (به میل طبیعی) در وصل آن زن
اهتمام کردی، ولی ما این چنین کردیم تا قصد بد و عمل زشت را از او بگردانیم
که همانا او از بندگان برگزیده ما بود....
یا اومده که حضرت
ایوب...وقتی انواع و اقسام بلاها رو تحمل و صبر میکنه....وقتی که نوبت به
سرزنش و تهمت های مردم می رسه...دیگه تحملش تموم میشه و به خدا میگه که بر
همه ی بلاهایت صبر کردم ولی این مورد را نمی توانم......خدا هم خیلی شیک و
مجلسی از حضرت ایوب سوال میکنه که آیا تو بر آن بلاها صبر کردی یا ما توفیق
صبر به تو دادیم؟!!!
پ ن1: احساس میکنم خدا از هیچ چیزی به اندازه انانیت و منیت بنده هاش نفرت نداره....
پ ن2:آیت الله بهجت:در قضیه حضرت یوسف (علیه السلام) آمده است:
(اخرج علیهن: بر آنان بیرون آی.) فقط یک دیدار بود، و پس از دیدن جمال حضرت
یوسف... دستها را قطع کردند و بی اختیار شدند!... پس اهل شهود که کشف آنها
به مراتب قوی تر است، چگونه با مشاهده جمال و کمال مطلق، به هر چه غیر او
است پشت پا نزنند؟!